Barlinka

Opis

Barlinka, rz., pd. Warty (→ Odra), dziś nieistniejąca, wypływała na płn.-zach. od wsi Chorzępowo, uchodziła na płd.-wsch. od wsi Zatom Nowy, wlkp., gm. Międzychód

Etymologia

Pierwotna n. Barnica zapewne od psł. ap. * bara , * barъ ‘moczar, bagnisko, woda stojąca’ Spsł I 191, z suf. -nica , por. też Parnica, Ostrowica (1). Może też od n. jez. Barlin (zob.) – podstawy tych nazw są bardzo bliskie znaczeniowo. W przekazie z 1507 r. nastąpiła zapewne adideacja do ap. barć ‘drewniany kloc lub dziupla z pszczołami’ i przym. bartny . Zapis struga Svfucze J. Duma odczytuje jako * Struga Świącze – od n. os. Świąc (< Świętopełk ), z suf. *-je . Współczesna n. Barlinka od n. jez.. Barlin , z suf. -ka . Postać Berlinka zniekształcona, zapewne wskutek adideacji do n. stolicy Niemiec Berlina .

Literatura

Duma, Warta I 12

Dokumentacja

Barnycza , Barnicza

1500 Koz II 8, VIII 152

Barthnycza

1507 SHGPn I 17

parwum flumen alias struga Svfucze

1507 SHGPn

Berlinka, -i formy przypadka zależnego: D

1963–75 UNm

Belinka, -i formy przypadka zależnego: D

1963–75 UNm

Struga Barlińska, -i -ej formy przypadka zależnego: D

1963–75 UNm

Barlinka , a. Berlinka a. Belinka a. Barlińska Struga

1983 HO nr 178

Oprac.: PS

[Powrót]