Brennica

Opis

Brennica, rz., dług. 17,18 km, pd. Wisły wypływa we wsch. rejonie Brennej, uchodzi w Górkach Wielkich

Etymologia

N. Brynnica / Brennica zapewne od n. wsi Brenna , z suf. -ica , por. z Brennej 1490, wes Brenna , wes Bren 1564, wes Brynna NMPol I 336. W podstawie psł. rdzeń *brъn- (który wykazywał wahania bren- // bryn- // bran- ), por. psł. przym. * brъnьnъ ‘z błota, z gliny, gliniany’ Spsł I 396–8. Okresowo występuje również wariant bezsufiksalny Brenna . Wprawdzie n. m. notowana wcześniej niż wodna, ze względu na semantykę podstawy nie można wykluczyć pierwotności hydronimu. Dla górnego biegu odnotowano także wariant Bukowa , od przym. bukowy (: buk ).

Literatura

SNGŚl I 94
Rymut, HE IX 9–10
Babik 355–6
DomKart

Dokumentacja

tecze rzeka a woda gmenem Brynnica , Rzeka slowie Brynnice

1621 APCiesz/KC 2549

Wisła.. przyjmuje rzeczułkę Brennę formy przypadka zależnego: B

1852 DomKart(StarP II 710)

Brennicza fl.

1736 MpWielTesch

Brennica Fl.

1796–1802 DomKart(MpRey XIX)

Bukowa Bach Braniza Bach

1764–68 MpJosSl 3

Brennitza a. Brenitza a. Brinitza Bach a. Brenner Bach

1789 APCiesz/ZK

Breniza B.

1855 MpKum

Brennica

1861–64 MpFran

Brenica, Brenna, Brennica

1880 SG I 358

Bronica

1893 SG XIII 577

Brennica

1934 Mp-100(50–28)

Brennica

1957–62 URM

Brennica

1962 Mp-25(ciesz 4)

Brenica a. Brennica a. Brenna

1965 HW nr 2

Brennica, -y formy przypadka zależnego: D

2006 HPol I 20

Oprac.: UB

[Powrót]